Erkekler...

Şıp şık giyiniyorsunuz. Hani böyle şık ama aynı zamanda da salaş. Kotun üstüne beyaz keten ceket falan. ‘Ceketi de giyerim ama alternatif ruhum her daim bakidir.’ hesabı. Beğenirsiniz kendinizi aynada. Zaten son 15 dakikadır aynada kendinize bakmaktasınızdır.

Çıkarsınız kapıdan tüm görkeminizle. Atlarsınız otobüse, tramvaya. Sorsalar, “Halkın içine karışmayı seviyorum.” diye gelir cevap. Tramvayın camından yansıyan görüntüye bakılır hayran hayran. “Ulan bugün yakışıklı oldum be!”

2-3 durak sonra senin yaşlarında bir genç biner, gelir oturur yanına. Kaykılır iyice koltukta, dizleri karşıya dayar, kafayı yaslar geriye, uyur. Camdan yansımasını görürsün. İçine bir kurt düşer. Tişört, fermuarlı, kapüşonlu üst, sakallı bir yüz. Bildiğin tarz işte çocuk!

Yıkılır imparatorluğun. Bende mi tişört giyseydim diye düşünmeye başlarsın. “Ben dünyanın dibine vurmuşum. Giyim kuşam bağlamaz beni. Çoktan aştım ben bunları…” havasına mı girseydim acaba ben de dersin…

Bitmez bu hikaye...

Ertesi gün en rocker tişörtünü giyer, gecelere akarsın. Mekanlar, barlar senindir. Ta ki süper baskılı bir gömlek ya da armalı bir ceket giyen birileri gözüne ilişene kadar. Gıcık olursun. Bünye üstünde ne yoksa onu ister inatla!

Nedir ulan bizim bu çektiğimiz?!

NOT: Fena yakışıklıyım ama bugün! =)

25.10.2007 / Perşembe / 14:05 / vapur / not defteri
/ simit / ayran
(“İçindeki Çocuk” tan 20 dk. Sonra…)

resim: fab